Hatırlar mısın bilmiyorum ilk ayları yeni bitmişti ilişkimizin ve be n ilk defa Şehir dışına çıkacaktım. Senin de sınavların vardı ve en azından 1 ay görüşemeyecektik. Taksim de buluşmuş, bütün gün dolaşmış, saçma sapan şeylerden bahsedip konuyu bu uzak kalışa getirmemeye çalışmıştık.
Artık ayrılma zamanı gelmişti, uzun uzun öpücükler vermiştik birbirimize bol bol konuşuruz yea ne olacak yeaa diyip ayrılmıştık.
Seni dolmuşa bindirdikten sonra metroya yürürken kulaklığımı takmış senle gitseydik bir yerlere, ya da ben bir yerlere gitmeyecek olsaydım diye düşünürken nerdesin diye mesajını görmüştüm.
Metroya yürüyorum ben bir şey mi oldu yazınca gitmedim ben yanıma gel demiştin. Kesin bir şey oldu diye koşa koşa geldiğim yolu dönüyordum. Hayatımda en endişelendiğim anlardan biriydi.
The marmara'nın önünde buluşunca bana sarılıp lütfen gitme diye ağlamaya başlamıştın. Dayanamadım gidemedim ben seni çok özlerim diye hüngür hüngür ağlamıştın.
Işte o gün var ya, hayatımda en çok sevildiğimi hissettiğim andı. Sonra her şey boka sarıp ayrıldığımızda o noktadan o noktaya nasıl geldiğimize hayret etmeden duramıyorum hala. Bir gün seni tekrar görsem yaşattığın için teşekkür ettiğim bir andı.
Sanırım şu anda çoook uzun süreli bir ilişkin var. Herhalde mutlusundur bilirim sıkıya gelemezsin. Bense senin deyiminle frekin goodluk yapmaya devam ediyorum. Her zaman mutlu ol 3 senelik ilişkide som görüşmemizde dahi kalbimi küt küt attıran kadın.
