akşam mesai'ye kaldıktan sonra,ilk işim timeout'a gidip birbaşıma, iki bira yuvarlamak oldu.elimde telefonla bir ileri bir geri oynarken,üçüncü birayı söyledikten sonra zeynebi arıcam dedim.telefon numarası kayıtlı olduğu için rehberden adına bakıp duruyordum.neyse ki üçüncü biram daha yarıdaydı.zeyneple konuşmak istiyordum.kafamı kurcalayan bir sürü soru vardı ancak bi yandan korkuyordum.çünkü herşeyin sebepsiz yere kötü gideceğine şartlamıştım kendime.siz buna genelde altıncı his dersiniz,ancak benim buna uygun bir tanımım yoktu.yarıda olan biramı fondip çektikten sonra bardan çıkıp, hemen karşısındaki parka oturmuştum.hava karanlık ve serin olmasına rağmen sessizlik şuan tam ihtiyacım olan şeydi.Rehberden kayıtlı minik kelebeği buldum ve arama butonuna bastım.ekrandaki ''aranıyor...'' yazısı bile beni heycanlandırmaya yetiyordu.telefonu kulağıma götürdüm ve birinin açmasını bekliyordum.kalp ritmim sanki telefonun arama sesiyle düet içersindeydi.Kafam hafif çakırdı,bulunduğum durumdan olsa gerekti.normalde 3 birayla sarhoş olcak bi adam değildim.10 saniye geçti,derken bir kadın telefonu alo diyip açtı.telefonun ucundaki masum gelen sesini tanımıştım.Bu zeynepti...iyi akşamlar dedim.ortam sessizleşti...ben ''hat çekmiyor'' sandım,tekrar iyi akşamlar dedim,alo sesim geliyor mu dedikten 5 saniye sonra, sessizliği titrek ve sanki ürkek bir ses bozdu.iyi akşamalr ateş dedi.4 yıl sesine alışık olduğu adamı,tanımıştı.Heycanımı bastırıp,klişe bir giriş yaptım sohbete...''nasılsın zeynep'' dedim.sanki beni hiç aldatmamış gibiydim.yine sesi titrek bir şekilde ''iyiyim'' dedi.sonra durdu ve ''iyi değilim'' dedikten sonra ağlamaya başladı.klişe bir giriş yaptığımı zannetmiştim,herhalde halini sorupta, bir kadını ağlatan bir ben varım dedim kendi kendime.Oysa ahmaklıkta sınır tanımadığımı fark ettim.neticede zeynep beni aldatmasına karşı suçluluk duygusu çekiyordu.Halbuki ''sesi'' ..bana güzel olan tüm anıları hatırlatmaya yetiyordu.Öyle ki bu an bitmemeliydi.''Noldu zeynep niye ağlıyosun?,ağlama artık bak ben atlattım kötü olan herşeyi seninde aynı hataları yapmayarak bi hayat yaşadığını varsayıyorum'' dedim.yine aradan 4-5 saniye geçti.Zeynep ''sana anlatmam gereken şeyler var,artık bıktım hergün aynı kabusla uyanmaktan bıktım'' dedi.şaşırdım o kadar şaşırdım ki,ancak bir yandan aklımda zeynebin beni aldattığı gece vardı.
adamı tanımıyodum,hatırladığım en son şey erdemin beni arayıp, zeynebi yabancı bi adamla görmüşler kanka haberin olsun demesiydi,oda başka bir arkadaşından haber almış..Çünkü ortak dostlarımız,gittiğimiz gezdiğimiz heryer bizi tanırdı.Nede olsa 4 yılı beraber geçirmiştik.Erdemin beni aramasından sonra, zeynebin evine gidip onları uygunsuz şekilde görmem aldatıldığımı anlamama yetmişti.Öyle kırdım döktüm şiddet manyağı bir adam değildim.4 yıl kocalık yaptığım kadınımı bu şekilde görmek şiddeti bastırmıştı.Herşey çok ağır gelmişti gözümle gördüğüm 10 saniyelik sahne ömrümün en dayanılmaz saatleri gibi gelmişti.O gün akli dengemi yitirmiştim ve o günden sonra, önümüzdeki 1,5 yıl boyunca, böyle devam edecekti.Bir insanın dünyası 1 günde nasıl cennetken, cehenneme dönüşebilirdi? işte bunun kanıtıydı yaşananlar.Silmiştim zeynebi bir anda..birde utanmadan arayıp bana ulaşmaya çalışıyordu,sevgim nefrete dönültü ve o zamanlar ne hakla beni aramaya çalışırsın diye kendi kendime söylenirdim.Zeynep isminden nefret etmiştim o geçen 1.5 yılımda zeynep dendiğinde aklıma hep aynı sahne gelirdi.Aldatan kişi nasıl olurda,üstüne açıklama yapma cesaretinde bulunabilirdi ki aklım hiç almıyor, ve hiç bir zaman almayacaktı.
Aradan uzun zaman geçmişti.ve ben çok değişmiştim.bunu fark etmem için, doğru yer ve zaman şuanmış dedim kendi kendime, ve terredüt etmeden, kendimden emin bir şekilde ''peki olur buluşalım zeynep'' dedim.''Ancak kimseye buluşcağımızdan bahsetme olur mu'' dedi.''erdeme bile'' diye devam etti.Aklım karışmıştı.Buda ne demek oluyordu şimdi?peki kimseye bahsetmem dedim.Cuma günü akşam balıkçıda buluşmaya karar verdik.''Öyleyse cuma günü görüşürüz'' dedi zeynep,bende istemeye istemeye ''görüşmek üzere iyi akşamlar'' dedim.içimden bir ''ses dur telefonu kapatma'' dediğini duyar gibiydim.telefon kapandıktan sonra,zeynebi özlediğimi fark ettim.. ve hiç bitmeyen soru işaretleri..Neden gizliden buluşmak istiyordu?çekindiği ne vardı.Belkide sevgilisi vardı ve yanlış anlaşılacağından dolayı korkmuştur diye düşündüm.
Anlatacak neyi olabilirdi?acaba eski defterleri mi açacaktı?yoksa yeni bir başlangıç mı yapmak istiyordu?ama yeni bir başlangıç yapmak istese sevgilisi olmamalıydı peki ya bu yersiz korku? acaba aldattığı geceden, bilmediğim birşey mi vardı?fakat ben gözlerimle görceğimi herşeyi görmüştüm...kesin olan tekşey vardı ateş yine uykusuz kalacaktı..
