Üniversiteyi bitirmiş, bir çok arkadaşı evlenmiş, 24 yaşında bir kişi olarak düşündükçe içime bir boşluk salan olay.
Arkadaşların düğününde, hiç kız arkadaşınız da olmayınca kendinizi bomboş hissediyorsunuz. Ne için yaşıyoruz, ne yapıyoruz, nereye gidecek bu iş hiçbir fikrim yok. Şimdiye kadar hiç kız arkadaşım dahi olmadı. Çok uzak geliyor bana bu konular. Yani bakıyorum mesela bir yerde bir kız görüyorum. Kız güzel, akıllı, hoş. Belki benim için uygun bir eş adayı olabilir. iyi de ben o kızla ne konuşacağım. Yani tanımadığım kızla ne konuşabilirim ki. Ne diyeceğim mesela "Sizle tanışabilir miyim?" mi diyeceğim. Yani neden tanışsın ki. Tanımadığı birisiyle ne konuşacak ki? "Nasılsın?" diye mi soracak? Ya da ben "Çok güzelsiniz." mi diyeceğim?
Yahu onu geç; ben bir gün üniversitedeyken ara sıra konuştuğumuz, selamlaştığımız bir kıza "Merhaba, nasılsın?" demiştim. Kız da "Hayırdır, bir durum mu var? Hiç nasılsın demezdin?" demişti. Bence kız haklı abi. Hayırdır yani? Nedir durum? Ne senin amacın? işte o gün bugündür bu sebeple hiçbir kızla ilk konuşan ben olmadım. Sebebi hayırdır çünkü. Tanımadığım kızla çok zor bu iş. Çevremde de iş yok. Bu olay bana gerçekten çok zor geliyor ve de ürkütüyor. Hayırdır...
