en azindan fikir baglaminda yalniz olmadigimizi gosteren durumdur.
ben farkliliklardan ziyade, gereksiz kalabaliktan zarar gordum sanirim. onceleri arkadaslarimla gorusur, bolca gezerdim, ihtiyac duyardim buna ve keyif alirdim.
ama zamanla bu durum yerini; eve kapanip kimseyi gormeme istegine birakti. ev arkadasima bile tahammul edemiyorum bazen.
disari cikacak olsam bir suru trafik, kalabalik ve yorgunluk...
ve istanbuldaki 3. yilimda, giderek daha da yalnizlastigimi hissediyorum. zaman akip giderken, tek istedigim odamdan disari adim dahi atmamak cogu kez...
