gözkapaklarında ki yorgunluk.. hüzün.. çaresizlik...
benim annem..
gözlerinde ki acı.. sesinde ki çıldırtan burkulma..
benim babam..
ve sistem.. ve kapitalizm.. ve örf..
başlarını acılı başa değdirmenin gerektirdiği siyaset..
sakalın hikmeti..
kapitalizmin kapitali..
iş ahlakı..
suçluyuz. basit. çok suçluyuz.
arabalarımızla, telefonlarımızla..
ne yaptık, ne yaptık..
gittik kapitalizme methiyeler düzdük..
iyi halt yedik..
sonra sosyal devlet dedik.
getirisi o anneme paralar verdik. akşam yemeğinde kırmızı et yiyeceği kadar...
meşhur olmanın getirdiği kan parası.. şanslı kadın vesselam..
fakat o birkaç dakikalık meşhur olmaya itimat olmaz.
heralde unutulur. hayır kesin unutulur. Zaten unutulmuştur sadece bir yeni telefonun çıkmasına bakar. bir kadının destekli sütyeniyle sana el sallamasına, kaslı vucuduyla, benotton montuyla bir adamın beyaz dişleriyle gülümsemesine...
neyse. neyse..
kendimce sözün bittiği yerdir. artık bu çağ annelerin gözleriyle acı çekmeye dayanma zamanı.. Bir Parça bilinçli vicdanlılar için.
