genel olarak zayıftır. oysa köylü aşağılaması eyleminde utangaçlık gereksizdir.
köylü insanlığın en alt tabakasıdır. hani şehirli/kentli kesim ile kıyaslamadan sadece avcı toplayıcı, madenci, balıkçı topluluk modelleri bile düşünüldüğünde ilkelliği kabak gibi sırıtır. hatta o yetiştirdiği kabak bile köylü kesimden daha üstündür ya, hadi biz insanlar arasında kalalım.
bir kere köylü dediğin köleliği bir meziyet gibi içselleştiren yaşam formudur, yani insan türünün erdemine kökten terstir. kölelik kavramı tam olarak bunlarla kurumsallaşmıştır. tarihsel gelişimi böyle, yapacak birşey yok. fiziki ya da mecazi kırbaç olmadan köylü metabolizması nefes alamaz, sıçamaz bile.
doğanın devinim ilkelerine göre işleyen bir tekrarlamadır köylü. mevsimlere göre tavır alan, hareket eden eşeyli eşeysiz organizmalara ot denir, insan denmez. insan doğaya karşı cephe alabilen, tavır koyabilen, suni modeller üretebilen bir bilinçtir. yağmura, rüzgara, güneşe, çiğe ve toprağa bağımlı formlara kereste denir. yok efendim köylü üretmese insanlar nasıl doyarmış; işte sanayi devriminden sonra tarım milyarları doyuruyor, köylü sınırlarına bağımlı değil, yani bitti senin doyurma argümanın.
sanat bilim falan zaten bekleme köylüden; otuzbin sene evvel mağarada duvara bizon çizen insanlar vardı, köylü dediğin sana bir at bile çizemez. çok sesli müzik yap desen otuz tane davul tokmaklar. deprem olup yerin altına girmezse, suların altında kalmazsa ya da kuraklıktan götü başı kurumazsa şuursuzca kendisini tekrarlar durur, binlerce yıl.
nerede bir gerikafalılık, saplantı, nifak, hayvani alışkanlıkların töre diye iğrenç bir uğultuyla putlaştırılması gündeme gelirse köylü kesim en önde bayrak tutar. gerçi öyle bayrak, sembol gibi kavramlardan da anlamadığı için eline ne geçirirse onu sallar. sesler çıkarır, konuşmaz. bir gece kadınlarla, bir başka gece koyunlarla çiftleşir, farkı anlamaz; kendisini yeni doğan kuzuların babası falan zanneder.
