cuma akşamı yola çıkıp vardığım cumartesi akşamı terk ettiğim şehirdir. atalarımızın mezarları bile belli değil ki bastığın hertoprağın altı bir şehitlik olabilir. arabalı feribotla eceabata geçerken feribotta ingilizleride gördüm suratlarından nefret akıyor. neden mi? yenilmez olan britanya krallığını yenen türk askerlerinin torunları onları korkutmakta. ben en çok neyden mi etkilendim? ben en çok o türk askerinin öc duygusundan etkilendim yahya çavuşun o öc alma duygusuyla yok ettiği 3 tümeni nasıl yerle bir ettiği etkiledi beni. öyleki okadar kinlenmiştiki yahya çavuş karşısındaki düşman onu ve adamlarını kendilerinden kat ve kat fazla olan osmanlı ordusu sanmıştır oysaki onlar toplasan 30-40 kişiydiler. öyleki ben bile rehberi dinlerken içime kinle karışık intikam duygusu işlemiş oldu. evet birgün belki biz türk gençleri ülkemizi kurtarırız ve o üzerinde güneşbatmayan cehennemi yerin dibine gömeriz. ingiliz ve türk asla dost olamaz politik konuşan gavatoslara. bu arada eğer bir gün devlet başkanı olursam çanakkalede 1 tane bile gevur anıtı bırakmayacağım hepsini yıkacağım.
edit: nedense bir mardinlinin dışında hiç güneydoğuanadolulu şehit göremedim kardeşlerimizden.
