Yüreğinden bir parçayı da o koliye koyan annedir. Eli öpülesidir. Aklıma gezi eylemleri sürecinde güven park'ta kitap okurken, üzerinde yemenisi, başında yazması ve elindeki poşet ile yaklaşıp elini ağzına kapayarak usulca " oğlum sen eylem için mi buradasın?" sorusunu sorarken ürkek ürkek polis korkusundan etrafa bakınan, dizelerinin ağrısından yakınan ama " benim oğlanlar kahvaltı yapmadan çıktı evden buradadır diye geldim bulamadım. Senin de karnın açtır." diyerek uzattığı poşette kendi el yapımı yufka ekmek olduğunu söyleyen tahmini 60 yaşlarındaki beli bükük, elleri çatlamış, buram buram anadolu kokan ve o gün benim gözlerimi yaşartan kadın gelir. Huzurunuzda ona buradan sesleniyorum: ellerinden öperim anne!
