bugün allahın belami vermiş olduğunu düşünüyorum sözlük. bir insanın başına normal bir günde bu kadar aksilik gelmesi mümkün değil çünkü. yorgunluktan ölüyorum ancak uyumakta istemiyorum. çünkü uyursam sabaha kaskatı bir şekilde uyanacagimi biliyorum. yaklaşık 7 saatlik bir yolculuktan sonra 3saat boyunca kaldığım yurda gelmeye çalıştım. şehir içinde mahsur kaldım resmen. elimde 2 valiz. bir allahın kulu yardım etmedi. indim güzel güzel otobüsten. yurda geciyim diye dolmusa biniyim dedim. dolmuşu kacirdim. geri dönüp servise biniyim dedim servisi kacirdim. 45 dakika kadar sonra bir sonraki servise bindim. servisten inip tekrar bir otobüse binmem gerekiyordu yurda ulaşmak için. o otobüste saatte bir kalkıyordu onu da kacirdim. servisten indim karsiya geçmem lazim, gecemiyorum. o üst geciti elimdeki tonluk valizlerle gecmem mümkün değil. denesem ölürdüm yolun yarısında kesin. sonra baktım olmayacak yakınlardaki tramvay durağına yürüdüm. yurda ulastim ulasmasina ama kaldigim blok yurttan bagimsiz bir bolgede sanki o kadar uzak bir mesafede. oraya kadar yine tek basima tasidim esyalarimi. kısacası valiz taşımaktan canım çıktı. ailemin yaninda okumadigima bin pişman oldum bugün. su okulun bitmesini en çok bu yüzden istiyorum zaten. yoruldum be.
