depresif bir huzuru vardır.
steve earle parçaları gibidir.
saniye saniye huzur ve depresizlik birbirlerinin kollarında dans ederler, dans pistleri ise psikolojinizdir.
heybetli ağaçlardan dökülen sarımtrak yapraklar boşluk ile yer arasında doğayla oynaşarak uçarken
eskiler aklınıza gelir derin bir of çekerseniz.
ceketin sol iç cebinden bir sigara çıkarırsınız ve yakarsanız.
düşüncelere dalarsınız kendini teselli ederek ''zaten onla biz olmazdık olmazdık'' dersiniz.
gökyüzüne bakarsınız önce burnunuza sonra gözünüzün içine bir kaç damla düşer.
sonra yağmur şiddetlenir, toprak kokusunu hissedersiniz.
karşı durakta bekleyen yaşlı kadına gözünüz takılır suyun içinden hızla gelen otobüs onu biraz ıslatacaktır belki de.
