ankara sincan'da oturuyoduk , ankaralı olanlar bilir sincanı aşağı yukarı.
erdem diye bir arkadaşım vardı , kocaman kahverengi gözleri vardı en fazla 7 yaşındaydık ve yaşıttık o kadar net hatırlıyorum ki onu .
erdemin babası şehitti , mahallede çocuklar arasında muhabbet geçerken erdeme sorduklarında 'şehit benim babam vatan için öldü' derdi ve onu derken hayatım boyunca asla unutamayacağım o kin ve nefret dolu bakışları atardı.
ne annem ne babam size yemin ederim ki ben erdemi tanıdığımdan beri bu vatanın en büyük koruyucusuyum.
