her filminde aynı yüzleri oynatıyor. haliyle sıkıyor seyirciyi. sanki nasıl desem, böyle eskiden sirk ve panayırlar olurdu ya, hani önce a kasabasına kurarlardı çadırlarını, sonra sırasıyla b, c, d kasabalarına. siz sanırdınız ki sadece size özel bir gösteri ama, tesadüf eseri başka bir yerde karşılaşsanız anlardınız ki aslında hep aynı şeyi yapıyorlar ve yaptıkları şey aslında o kadar sıkıcı, o kadar tekdüzedir ki.
cem yılmaz da böyle biraz. tamam iyi, yetenekli insanlar oynatıyorsun ama burası lüksemburg değil ki, o kadar keşfedilmeyi bekleyen genç tiyatrocu var, yetenekli insan var. sen cem yılmaz'sın, risk alacaksın, gerekirse çuvallayacaksın ama hep aynı simalarla çalışmayacaksın. yeni bir yüz, yeni bir yetenek kazandırsan fena mı olur? bunu yapabilecek kaynakların da var, yeteneklerin de. ama sanırım bi noktadan sonra "hazır" cem yılmaz seyircisi kendisini de tembelleştirmiş olacak ki sadece senaryoyu değiştirip aynı simalarla karşımıza çıkartıp önümüze sürüyor, hoca yemek bu, ister ye, ister yeme der gibi.
zaten son fundementals'tan da eksi oyu vardı bende, sırada pek yakında filmi var, belki de süper bir filmdir, belki karnımız ağrıyana kadar güleceğiz. ama o kadar dalga geçtiğimiz, sosyolojik tespitler yaptığımız şahan'ın recep ivedik serisi bile seri olmasına rağmen daha progresif ilerliyor sanki, özellikle de senaryo ve farklı yüzler açısından.
bilmiyorum cem, sanki biraz değişimin vakti geldi gibi.
