lise 1 de peder, biraz örnek alıp adam olayım diye beni, malatya rahime batu kolejine yatılı olarak gönderdi.
orada belletmen ağabeyi denilen üniversiteliler bize ağabeyilik yaptı. beraber gezdik, beraber tozduk, dertleştik vs...
bu süreçte f.gülen in videolarını izledik, adamdaki anlatım çok hoşuma gidiyordu. rahmetli dedemden aşina olduğum risale-i nur a değiniyordu bazen ve bu bende daha da bir sempati doğuyoruyordu.
daha sonra üniversite kazandım, kalmak için ev bakmaya istanbula bazı referanslarla geldim. ve gülen cemaatini bölgedeki en iyi evine yerleştim. ev arkadaşım 25-26 yaşlarında, ego tavan yapmış, kendini dünyanın en akıllı adamı sanan ve içten pazarlıklı bir godoş olan bölge abisi idi.
kendisine 1 ay sabredebildim. daha sonra hala içinde bulunduğum cemaatin evine yerleştim.
fakat gülencilerle bağımı kesmedim. aidiyetimi bir yana bırakmadım. ta ki yaklaşık bundan 1 yıl evveline kadar...
düşüncelerimi bu vaziyete iten faktörler ise şunlardır:
- dershane olaylarından sonra bir anda sol bir gazeteye dönüşen zaman gazetesinin hali.
- komünistlerden beter olarak daha 1 sene önce götünü yaladıkları otoriteyi yeren abiler ablalar ve köşe yazarları.
