hayatta en önemli şeyi,rekabeti öğreten fakülte. şahsen iki yılın sonunda başka bir insana dönüştürdüğü kanaatindeyim. Lisede en çalışkan bizdik,herkes bizi överdi. Ama iki senedir bu övülenler topluluğu rekabet ediyor. Bir nevi şampiyonlar ligi gibi. Ve bu rekabet eden kişi sayısı 1200'e çıktı. Hal böyle olunca,insan eşek de olsa "ben de bu rekabette yerimi almalı,en azından bir mücadele etmeliyim." diye düşünüyor ve kendini geliştiriyor. Bilirsiniz,yetersizlik duygunuz ne kadar fazlaysa o kadar mutsuz olursunuz. Hiçbir şey için olmasa bile özgüveninizi yerine getirmek için masa başına oturuyorsunuz. Korkmayın,zaman geçtikçe keyif alıyorsunuz. Yeter ki çok düşük puanları görüp pes etmeyin. Savaşın,kendi yönteminiz zamanla oturuyor. Üçüncü sınıfa geçmiş bir üyesi olarak sorularınıza açığım.
