beni hamur gibi yoğurmayı kendine görev edinmiş bir aile dostumuz sormuştu yıllar önce bana, benim hamurumu karıp bir arada tutup insan-ı kamil olmam gerektiğini söyleyen bu dostumuz iyi yoğrulmamla hayli ilgiliydi, benimse hamuruma şeytan mayayı fazla vermişki birarada tutmayıp hep taşardım.
ilk sorulduğunda pat cevap vermiştim.
- kendini kaybetme.
+ ya sen kaybedilmesi gereken biriysen?
- !!!
* kaybettiğinin kaybedilmesi gerekiyorsa bulduğun daha değerliyse kaybettiğinden.
- ne kaybedip ne buluyoruz neyi kaybetmiyoruz ben anlamadım şimdi?
* anladığında konuşuruz git ve anla.
- tamam tamam buldum. saygı.
* senin saygı anlayışınla benimki aynımıdır?
baktım aklımı kaybetcam vazgeçtim "akıl dediğin nedir diyecek gelmez sonu sizde kendi kendinize bulun .
