Dinliyorum dunyayi
kulaklarımda kadinlarin-cocuklarin çığlığı yankilaniyor.
Oysa sen konuşunca ben dahil herkes susuyor seni dinliyor sadece
kokluyorum dünyayı
içime çektiğim hava kirli-yalan kokuyor.
Oysa sana sarilinca içime çektiğim koku
dunyanin en güzel parfumlerinden bile daha güzel.
Bakıyorum dünyaya
gözlerim yaniyor tozdan-karanliktan.
Oysa sana bakmak için gözlerimi acmama bile gerek yok
kalbimle hissediyorum kalbinin atışını
sonra sasirarak aciyorum gozlerimi
neden mi?
çünkü ayni anda atıyor kalplerimiz
benimki sana seninki bana mecbur...
Not: baya da uzun yazmışım ilk siirim iftiharla sunuyorum.
