Ben bu yaziyi sana yazmaliydim dostum.Beraber buyudugum. Bu hayatta Yaralarimi tek bilen insan.Tuttum buraya yaziyorum gozyaslari icinde.Silmeyecegimde kalsin.Sana yazdim yazdim sildim cunku.Bi insanin sayfalar dolusu kagidi yazip yazip cöpe firlatmasi gibi
Yazdim sildim yazdim sildim.Beni tek anlayan insan .Ama simdi oyle dusunmuyorum.Telefonlerina cikmiyorum evet.Cunku senle konusacak biseyim yok.Ne anlatacagim ben sana.Insan sevdigine kusermis .ilk defa küstum ben sana.Ama bu küslük bizi koparacak biliyorum.cunku sende benim gibisin bir dostluk yara aldiginda eskisi gibi olamassin.Biz barişsakda bu dostluk bitti.Suclamiyorum seni.Elimden tutamazdin cunku o an senin ellerinin birine ihtiyaci vardi.biliyorum.Ben cok tutmaya calistim elinden .Ama sana ihtiyacim varken sen yoktun.Hic bir zamanda bilmeyeceksin.O ucurum buyuyecek.Kardesimsin.Herseye ragmen seni cok seviyorum.Dostluk paylastikca vardir.Biz artik hic birsey paylasmiyoruz.Askta oldugu gibi dostluklarda boyle bitiyor.Sadece anilar kaliyor...
