sabahleyin okula,işe veya başka bir yere gitmek sebebiyle çok erken bir saatte uyandığınızda, hava da karanlıksa hala ve uykusuzsanız oldukça, işte böyle bir atmosferin vücuda geldiği kimi zamanlarda yataktan doğrulduktan sonra bir katatoni çöker üzerinize. kıpırdaymazsınız kısa bir süre, gözler açık lakin beden uykunun tahakkümü altındadır hala. boş gözlerle ve boş bir zihinle -haydi açık konuşayım eblekçe- amaçsız, hedefsiz bir kilitlenme anı yaşarsınız. halıya, çalışma masasına, avizeye odaklanmış vaziyette zilleri henüz yeni çalmış olan uzun ve yorucu bir güne başlamadan hemen önce zihnin şalterlerini kaldırmadan yaptığı son bir temizlik anı, starttan önceki son hazırlıklar gibi. tüm gün çöreklenecek olan sıkıntıdan anlık, saniyelik bir kaçış. istemsizce, kendiliğinden oluşan bir güne başlamamak arzusunun somutlaşmış hali. gözler sertçe kırpılıp kafa hafifçe sağa sola sallanarak silkindikten sonra oturduğunuz yataktan kalktığınız ana kadar geçen o kısacık zaman diliminde, o dünya ile bağlarınızın tamamen koptuğu uyanık uyku halinde kalsa ya insan arada sırada gündelik yaşam içinde de. aynen öyle dünyadan bi haber bir bebeğin zihni kadar boş olsa ya arada zihnimiz, hiçbir şey hissetmesek sonsuz ve sınırsız bir boşluk kaplasa ya arzu ettiğimizde beynimizi. işte o dünyanın sırrına az önce mazhar olmuş ve bu sebeple idraki durmuş, zihni işlemez olmuş, şaşkınlığı tonlarca ölü toprağını üzerine boca edip aptal etmiş gibi sizi güne başlamadan hemen önceki o son saniye gün içinde de tekrarlasa, bu kısacık esler daha çekilebilir kılabilir sanki yaşamı he. ya da ben hala atamadım o mallaşma anını üzerimden, ayılamadım henüz ondan da olabilir tabi.
sabahın altısında yaşanan kilitlenmenin hemen akabinde, bu sabah
