Orda hür ülkeleri saran zincirin ucu,
Orda piç Neronların ölüm dağıtan gücü,
Aldanıp tuzağına düşen her diyâr bilir,
Orağı insan biçer, çekici öldürücü.
Kremlin.. Onu sorun tarihin yaprağına,
Kaç milyon insan kanı çilenmiş toprağına,
Içtikçe kan istiyor, içtikçe kuduzlaşır,
Dikkat!.. Hudutlarında örülü insan ağına.
Orda Deli Petronun hırsı var, emeli var,
Orda sosyalistliğin Ruslaşan temeli var,
Nerde bir canavarlık, bir cinayet çıkarsa,
Orda barbar, komünist Moskovanın eli var.
Moskova, bir cennet o serseri bir yığına,
Körler ancak o kızıl mezbahaya sığına,
Saçtığı vahşetlerin kurbanıdır bu küre,
Tanrı bile pişmandır onu yarattığına.
Ey!.. Kalbi, hürriyetin aşkıyle çarpan cihan,
Bu vahşete göğsünü geremiyorsan yan!.
Hür yurtlar çiğnenip te çöktükten sonra dünya,
Savur boş ummanlara ne çıkar atomundan.
Ah, ey haleskâr atom: Kızıl derde tek deva,
Senden umut bekliyor milyonla esir yuva,
Hür aile, hür hayat, hür insanlık uğruna,
Yok olsun ateşinle vahşi, dinsiz Moskova!.
