türklerin kültürel kodlarında hiçbir zaman yeri olmamış et.
öyleki zamanın hak dini olan göktanrı inancında dahi domuz pis ve necis bir hayvan olarak görülür, türkler tarafından yenmezdi. türklerle komşu olan çin, moğol ve tunguz kavimlerinin domuz eti yediğine dair ciddi kanıtlar olsa da türk boylarının arasında domuzun tüketildiğine dair hiçbir veri yok.
kaldı ki o dönem türklerinin hayatında yaylacılık ve hayvancılık önemli bir yer ettiğinden, keçi, koyun, sığır gibi uzun bacaklı ve yayılmacı hayvanlar dururken; kısa bacaklı, hantal ve yerleşikçi domuzun tercih edilmesi de beklenemezdi. domuz yetiştiriciliği için sabit bir yerde çakılı durmak ve yerleşik yaşama geçmek gerekliydi. çin ülkesinde yoğun bir biçimde tüketilen domuz eti bütün bu nedenlerle türk boyları arasında yayılmamıştı. türkler islamiyete geçtikten sonra da apaçık bir şekilde domuz haram kılındığından domuz eti toplumsal tabanda destek bulmamıştı. anlaşılan domuz etinin yenmemesi sadece dini gerekçelerle de değil, türklerin kültürel ve sosyolojik yapılarıyla da ilgiliydi.
