sabahlar bir deli misali oynuyor benimle
gelmelerini bekledikçe gelmiyor gündüzler
gece.. hep gece bana..
öyle çok yoruldum ki susuşlarında..
sigaramın ucunda buram buram yalnızlık tütüyor bu gece.
ellerim soğuk, ellerim yalnız..
ağlamaktan yorgun düşmüş çocuklar gibi iç çekişlerim..
yoksun..
milyonlarca bekleyişten sonra
yorgunum..
sen sustukça, içimde düğüm düğüm tüm kelimeler..
duygularımı görüyorum aynaya baktıkça
belki gerçekten sevseydim seni
belki gerçekten isteseydim..
bilmiyorum..
öylesine farkıyız ki seninle..
ve öylesine aynıyız ki..
yıkık, dökük, kırılmış
kendinden dahi usanmış..
ne istediğini, ne aradığını bilmeden
sadece karanlığa pervane ateş böceği gibi..
nerde karanlık, nerde acı
orda biz!
garip..
