gecenin bi saati, mahallenin orta yerinde "evde iştahla şeftali yiyorum diye beni mutlu bir adam saymayın olur mu" diye bağırınca aldığım o olumlu tepkiler; bana komşuluk ilişkilerinin henüz bitmediğini gösterdi. hiçbir karşılık beklemeden, sırf insaniyetlik namına beni hırpalayacak insanların olması bana bazen hüzünlü bir mutluluk veriyor!
