bazen o kadar zor olmayandır. yalan yok 1 senedir canım çıkıyordu her gün. birikmişlik, belirsizlik, alışamama, yadırgama, sol tarafta dolduralamayan bir boşluk falan. kaç kere gittim geldim kendi içimde, onlarca kez taviz verdim bir sürü saçmalık antin kuntin işler ama ben kendimden bu performansı beklemezdim. sanırdım ki olduğum yere çakılır kalırım, gözlerim dolar, içim ezilir, olmadı görmezden gelirim kaçarım ondan. hiç biri olmadı lan. hatta gittim paşalar gibi elini sıktım, nasılsın dedim ailesine selam söyledim dim dik. affferin kız dedim kendi kendime. ' olmuşsun sen' aynen böyle devam. 5 dakika sonra o mağrur duruş geçer en yakın arkadaşımı arar ağlarım dedim o da olmadı. içimde de ayrı değişik bir huzur. büyümüşüm ben azıcık bu gün onu anladım.
