14 yaşındaydım, komik derecede küçüktüm evet. Dersanedeydim. Üstümde kahverengi ceketim, mor fularım vardı. Saçlarım salıktı. Tenefüstü en önde oturuyordum. ilgimi çeken bir sesle kafamı tahtanın oraya çevirdim. Onu gördüm. O an hayatımdaki en değişik andı. 18 yaşındayım ne ondan sonra ne de önce öyle bi an olmadı. Esmer zayıf bir çocuk. Masum çekingen bakışlarla göz göze gelmiştik. Onun için anlamsız benim için dönüm noktası.. O andan sonra her anım onunla geçti. O üst kattaki sınıftaydı. Arada bizim sınıfa gelirdi, üstünde yeşil hırkası..sonra onların sınıfına geçtim. O da en önde oturuyor ben de.. 1 kez bile konuşamadım onunla. Kazandık liseleri, yollar ayrıldı. Çok da kesişmiş sayılmazdı ama yakınımdaydı işte.. ikimiz de yatılı okul kazandık. ilçeden merkeze geldik. Ona birkaç kez yazdım internetten nereyi kazandın ne yapıyorsun falan.. Okulumuzda ona benzettiğim biri bile vardı, çocuk hiç benzemiyordu. Ben onu özlüyordum sadece. Çok az konuştuk 1 yıl boyunca 3 kez yoktur. Belki 2. 1 kez de karşılaştık ama. ikimiz de yurttan eve gidecekken belediye otobüsünde karşılaştık. Yine aynı bakışlar.. 5 dkda bir kalkan otobüste karşılaştık. Konuşcaktım ama olmadı, yapamadım..
Neyse 9.sınıf bitti. Hala küçüğüm. Çocukluk işte. Annemlerle kocaman bi mağazadayız. Bir çocuk gördüm esmer. O sandım. Kalbim yerinden çıkcaktı. Emin olamadım. Tutamadım kendimi yazdım ona. Tatilin sonlarıydı. Konuşmaya başladık. Uzatmaya zorluyordum, bir gülmesiyle deli gibi seviniyordum. Ona benzettiğim çocuk sayesinde hayatıma girdi. Her gün konuşur olduk. "canım" demesiyle koskoca yurdu koşup herkese sarılmıştım. Olcaktı. 2 yıl sonra gelmişti işte. Neyse sevdiğimi anladı bir şekilde. Sevgili olduk. Onun da benim de ilkti. ilk buluşmamız..13 ekim 13.18de.. O köşede gri hırkasıyla geldi. Elim ayağıma dolaştı. Çok saçmaladık o gün. Küçücük masa upuzak iki insan. Oysa ona çok yakındım. 1 yılım geçti onunla acısıyla tatlısıyla. Deniz kenarına gittik tepeleri gezdik, caddelerde dolaştık. Yemekler yedik.. Küstük barıştık güldük..ayrılığın gelceğini aklıma getirmeden. Sonra gelmişti ya hani, gitti işte. Farklı biri olup. Sevmeden, istemeden. Sıradan bi insanmışım gibi gitti. Onu o kadar bekledim ki. Her gün dedim ya o beni bıraktı mı sahi? Ne zaman barışırız ne zaman kaldığımız yerden devam ederiz? Etmedik. Başkasını sevdi sonra. Ben o sokaklarda o anılardaydım o ise başkasıyla. Lise bitti. Bakıyorum da her şeyi onla öğrenmişim. 14 yaşımdaki küçük beni 18 yaşında bi kız yapmış farkında olmadan. Heyecan, hüzün, mutluluk, beklenti, sabır. Ne öğretmedin ki bana? Hani çantamı takmaya çalışmıştın gülüşmüştük? Hatırlamazsın. Ben unutmadım..sevmiyorum seni artık. O kadar özlem bindi ki üstüne. Sevgi kaldı mı? Ben sonra hiçbir isimde o kadar heyecanlanmadım. Hiçkimsede o anki duyguyu yaşamadım..hani gideceksin ya, keşke veda etseydim. Ama olmazdı. O 2 yıl seni bekleyen 4 5 yıl seni seven insana haksızlık olurdu. O gemiyi hatırlıyor musun? Onun yanında beklerdim seni. Belki ona çok uzaksın artık. Son kez seni orda bekleseydim iyi olurdu belki. Olmadı.
Yolun açık olsun. Benden daha çok seven karşına çıksın N. Umarım..
