eskişehirden ziyaretime gelen semeyi yolcu ettikten sonra beşiktaştan eve gitmek için bindiğim otobüste şahit olduğum konuşmadır. 35-40 yaşlarında bir bayan elinde dondurmayla otobüse biner. oturacak yer yoktur, tabi dondurmasını da rahat yiyemiyor. bir genç aynen şöyle dedi:
-buyrun hanfendi, şöyle oturun, rahat yalayın...
kadından tabi söylenenden rahatsız olmuştur ve durumu düzeltmek isterken iyice batırır:
-ben yalamıyorum, emiyorum...
