giderek oblomovlaşıyor muyum yoksa ben bir oblomov olarak mı doğdum bilemiyorum, kış gelse de hırkamı giysem ama gri benimki delik deşik de değil..düzen değişiyor ben mi ayak uyduramıyorum,yoksa düzende bana mı yer yok?...
acılar gördüm,yaşadım,vicdan yoksunlarını da tattım ne var ki hiçbiri ''iyiye'' olan umudumu yitirmeye yetmedi...
oblomovları ancak ve ancak saf,temiz ve vicdanlı bir aşk harekete geçirebilir, galiba ihtiyacım olan şey bu.
