hergün görülebilen metrolarda olan bir durum oldu.
devlet görevini yapmıştı savaş mağduru insanlara destek oldu geri çevirmedi bazı maddi yükleride omuzlarına alarak onları korudu. ama gel gör ki kişi başı ayda sadece 80 tl verilen aileler hastalıkla açlıkla susuzlukla mücadele etti. hayır hükümetin yapabileceği bu kadardı dahası bünyemizi sarsabilirdi evet. ama bir babanın ailesinin yanında gözleri önünde dilenmek zorunda kalması ne kadar acıdır. gözlerim doluyor her bu sahneler önüme gelince. biz nasıl bir insan olduk? savaş mağdurlarını din kardeşlerimizi her sohbet ettiğinde nekadar iyi dindar ve sevimli insanlar dedirten bu masumlara düşmanca davranan insanlarımız olduğunu görünce içim yanıyor. bir adamla kavgada öldürülmüş ve öldüren bir suriyeli. ev sahibi onu evden atmak istemiş. nasılsa sahipsizler evden atarken acımamış. bir hata yaptı suriyeli ve onu öldürdü. tabiki haksız. ama bu olayı muazzam bir ırkçılığa dönüştürüp suriyeli avına çıkan memleketim insanı da özünü tamamen geride bırakmıştır bıraktırılmıştır. muhacirlere ensar olamadık yakasında timsah olan tişörtler aldık fakat içecek su bulamayan bu insanlara yardım etmedik. birde devleti suçladık... bu insanlıksa... sadece ideolojilerinin kurbanı olan insanlıktır. benimki değil.
