Genellikle Lise döneminde insanın başına gelen boktan bir sancıdır. Sahiplenemezsin, kıskanırsın sonra "ben kimim ki lan" deyip çelişkiye düşersin. Her hareketinden bir anlam çıkarmaya çalışır, her sözünden kendine pay biçersin. Mutlu mesut hayaller kurup, belli bir süre sonra kurduğun hayallerin gerçekleşmeyeceğini tam anlamıyla idrak edip, umutlarını öldürdüğün vakit unutursun. Unuttuktan sonra kendinle ve zamanında yaptığın aptalca şeylerle dalga geçme evresi başlar. iyileşme tamamlanmıştır. Yaşanan herşey boş birer anıya dönüşmüştür senin için. Artık her aklına geldiğinde kaybettiğin onca zamana söverken bulursun kendini. "Ah şimdi ki aklım olsa varya" dersin içten içe. Çoğu platonik aşkın hikayesi böyledir işte dostlar.
