karşılaştırılması yanlış olan ego çeşitleridir. tıpçı da hukukçu da egoist olmak zorundadır zaten. ve hatta narsist ve megolaman da olmalıdır. gelen hastaya/müvekkile kendinize olan güveninizle şov yapmalısınızdır. kaldı ki girdiğiniz ameliyatta/davada kendinize olan o özgüveninizi kaybettiğiniz anda hastayı/davayı kaybedersiniz. hukuk için devam edeyim. diyelim ki savcısınız. sizin resen bazı olayları gözetip kamu davası açmanız gerekecek şüpheli hakkında. egonuz/özgüveniniz(ya da artık insanların sizde olması gereken şeyleri çekemeyip eksiklik olarak nitelendirdiği herşeyiniz) olmadığı anda "lan ya yanlış adamı suçluyosam, ya yanlış yapıyosam" diye düşünmeye başlarsınız ve fakat sizin işiniz kanundur. kanunda olan maddeleri bu endişeyle göremeyebilir, suçluyu doğru düzgün suçlayamayabilir, böylece beraatine (ve belki başka insanlara tecavüz etmesine, başka canları almasına filan) sebep olabilirsiniz. hakimseniz ve egonuz/özgüveniniz yoksa verdiğiniz hiçbir karardan emin olamazsınız. hakkınızda sürekli soruşturmalar açılır durur.
tıpçıların ve hukukçuların egoist vb. olması insanla uğraşmalarından kaynaklanmaktadır. iki meslek grubuna da başvuran insanların kaybetmekten korktukları bir şeyleri vardır. psikologların hiç egoist olduğunu gördünüz mü? göremezsiniz çünkü gelen kişi zaten "nasılsa işe yaramayacak" mentalitesindedir. genelde de bi işe yaradıkları görülmedi zaten.
sevgili mühendislerimiz ancak makineleriyle uğraşıp dursunlar. ne kaybedecekler ki en fazla yazdıkları programı saatlerce yeni baştan yazarlar. virüs çıkar yama çıkarırlar.
uzanılamayan ciğer, mundar durumudur bu hukukçu egosu ile tıpçı egosu versusu.
