Ölçüsüz uyaksız bir serbest şiirdim yaşamın manzum fablında... Bu yüzden sırıttım o kadar, bu yüzden adamdan sayılmadım hiç! Hani bazen düşünceler gelir düğümlenir boğazında... Ağzını açarsın da tek kelime çıkmaz onun yerine yaşlar boşalır gözlerinden... Kimse seni anlamaz aslında sen hep yalnızsındır... Sevgilin, dostun, ailen vardır... Ama sen yalnızsındır... Herkes gibi.. öLmedi zaman... öLesi zamanLarın öLmediği diriLip de geri döndüğü inatLaşarak insana hayatı zehir ettiği beLLi beLirsiz bir vaktin kan ağLayan damLaLarında yüzen bir çocuk feryadında, yüreğimin, bitip tükentiği, işte o an, öLdü zaman!...
Arada birinin dürtüp de beni uyandırması iyi oluyor sonra tekrar uykuma dönüyorum... Ee, hayata herkes gözü kapalı gelmez; bazıları gözlerini kendi elleriyle kaparlar... Benim gibi... Yumuyorum gözlerimi ve ölüyor dünya...
