her çocuğun yapmış olduğu bir salaklık mutlaka vardır.
benimkisi biraz salaklıktan öteydi ama olsun.
kırtasiyelerde satılan sulu gözler olurdu. böyle vıcık vıcık, iğrenç, attığın yere yapışan cinsten. yapışıp geri alma umuduyla evin tavanına fırlatmıştım. tavanın tam ortasında böyle kırmızı bir leke. amanın kocaman hemde. geri kalanlarda sümük gibi sarkmıştı aşağı doğru. annemden yiyeceğim azarı düşününce bende bir yusuf halleri tabi. neyse çatıdan bulduğum kireç üstüne su. sonra ütü masası üstüne sandalye, sandalye üstüne tabure. en tepedeyim. boyamıştım boyamasına ama. böyle alabildiğine kalın bir kireç tabakasından başka bir şey değildi tavandaki. annem çok sonraları fark etmişti ama kırmızı lekeyi görse daha az kızardı bana eminim. boyama tarzımı anlatınca tepesi atmıştı kadıncağızın. e haklı da. adeta sirk maymunu gibi tırmanmıştım tavana doğu.
velhasıl yapmıştık bir salaklık ama telafide etmiştik yani.
