paraya doymayan ve makineleşen insan için çok yüksek maliyetli hatta imkansız olmasına rağmen çok ucuzdur aslında. günümüzde savaşlarla kirlettiğimiz ve vicdanen reddettiğimiz mutluluk 1 tl.'ye sağlanabilir, hem mutlu olan hem de mutlu eden açısından.
sabah işe giderken, bol sıfırlı kağıt parçasına mal olan lüks arabanın camına tıklayan çocuğa küfretmek yerine, bir lira yada bir şeker vermekle başlarsan güne, o çocuğun minik parmaklarının arasında kocaman duran bir liranın yaşattığı sahici mutluluğun seni ısıttığını hissedersin gün bitene dek. gün bitip işten eve döndükten sonra çocuğunun ipek saçlarını okşarken, belki de bir daha asla başı senin çocuğun gibi okşanmayacak olan o yalın ayaklı çocuğu hatırlar ve çocuğuna sarılırken manen o kimsesiz çocuğu kucaklarsın. o ve onun gibi milyonlarca çocuğun hayatı için kaygılanırken sızlayan yüreğin, insan olmanın ve insan gibi hissetmenin verdiği huzurla ferahlar bir nebze..
