Şayet seni bir gün bu içine sıçılmış sapkın dünyaya getirmek gibi bir bencillikte bulunursam beni affet en başta. Erkekler senin bedenin üzerinde her hakkı iddia edecekler, seni elde edene kadar ellerinden geleni ardına koymayacaklar, bu soktuğumun sistemi sana güzel olmayı, sürekli bir kukla gibi aynada kendine bakmayı dayatacak. Sahip olduğun ya da sahip olmadığın bir et parçası yüzünden sürekli ötekileştirileceksin. Yaptığın her hareketin bir eleştirisi olacak, bazen ne yapman gerektiğini bile bilemeyeceksin. Erkek hegemonyası altında bazıları sana giyin, kapan diyecek, seni giymek istemediğin çarşaflar içine sokacak ya da tam tersi sırf kapanmak istedin diye aşağılanacak, hor görüleceksin. Sana neye inanman gerektiğini söyleyecekler. Nasıl oturman, nasıl kalkman gerektiğini. Tüm ayıp kavramı seni namusuna dayalı. Ayıp da sana, günah da sana... Seni bir gün doğurursam önce beni affet tekrardan. Sonra inandığın şeyi yaşa. Sen kendin olarak hep en güzel olacaksın. insanlar senin ne olacağına karar veremez ki, sen neysen osun... ve beni dinleyip git buralardan. Inan ki beni geride bıraksan sana aynı anne bencilliği ile kötü evlat demem. Zaten seni dünyaya getirerek en büyük kötülüğü ben yapmışım...
