Yalnız kendi şiirlerini okuyan
bencil bir şair
parmak uclarına felç inen
çaresiz bir ressam
gibi.
bir ağustos akşamında
çocukların öldürüldüğü bir dünyada
seni düşlüyorum...
yıllar önce tedavülden kalkmış
bir kağıt paranın
arka yüzünde unutulan
yalancı bir komutan gibi.
geçmişiyle övünen
bir kahramanım şimdi
oysa yalnız bir aşkın
kalbi kanlı diktadörüyüm ben
çok cana kıydım,
vücudumda...
binlerce çocuk mezarı var
kalbimin terk edilmiş
boş arsasında
ortak yanım varsa bir böcekle
bu kesinlikle
groger samsa değil
olsa olsa ağustos böceğidir
ortak noktamız ise
hep aynı yerde orta çıkıp
kendinden başka
hiçbir sayıya bölünemeyen
yıllarda,
kendilerini bölebilmeleridir
dizelerim arasında uyumsuzluk,
çocukluktan kalan bir alışlanlık olsa gerek
çünkü ben
aynı oyunun bile
tekrarını kaldıramam
ve
mendili iki kere
aynı yere saklayamam.
