Lisenin başlarında servisim beni farklı bi yerden alacaktı. Zaten hep geç kalırdık, 15 dakika da beni bulmak için geçmişti. Gerek bunun stresiyle, gerek de küçüklüğün saflığıyla; servis yanlış yerden geldiğinde 20 metre arkasından hafifçe koşmaya başladım. Birden çantanın ortada birleştirdiğim çift fermuarı açılıverdi. Baya da ağırdı çanta o gün, birden hafifleyince o G kuvvetiyle istemsiz olarak baya bi yardırdım ve yandaki kafenin masa-sandalyelerine bodozlama daldım. Kafedekilerin ilginç bakışları yetmezmiş gibi arkama dönüp baktığımda 5 metre boyunca kitaplarımın saçılmış olduğunu gördüm. Servisten bi tane insan evladı gelip toplamama yardım etti. Kız olsaydı romantik bi sahne olabilirdi ama bu şekilde her anı rezil bir hatıra olarak kaldı bu. Servise geldiğimde ise milletin yarıldığını gördüm. O günden sonra okula sadece bi defter ve bi kalem götürmeye başlamıştım artık.
