olay zaten sürekli bir ispat üzerine olsaydı herkes inanır ve imtihan formatından çıkardı durum. burada mutlak bir itikat durumu var. herkesin inancı kendine. ben yaşadığım müddetçe inanırım, elimden geldiğince ibadet edip yasaklara uymaya çalışırım. girdiğim günahın cezasını bilir ve razı olurum.
diyelim ki sen haklısın. o zaman yaptığım ibadetler hayatımdan zaman kaybı olarak eksilir. kaybedeceğim bu olur en nihayetinde.
