---spoiler---
Einstein'ın "aynı hatayı sadece ahmaklar iki kez tekrarlar" minvalinden bi sözü vardı.Bizimki, elinde olarak ya da olmayarak jenny denen vefasıza hep şans verdi, hep şans verdi.karşılığındaysa hep üzüldü, en sonunda özür niteliğinde sevimli mi sevimli bi çocuk aldı.şaka maka velet cidden çok tatlıydı, o büyümüş de küçülmüş tavırlar falan.ama bizim forrest sonuç olarak yine mezarın başında ve üzgündü.Einstein haklı çıktı desek yeridir.
Benzeri zeka yetersizliği olanların reddedilmek, istediğini yaptıramamak vs gibi duygusal açıdan yıpratıcı bazı durumlarda şiddete dayalı/fiziksel tepki verdiğine tanık olmuştum ama bizim forrest sadece ekstrem durumlarda, yani gerçekten gerektiğinde şiddete başvurdu, bu da annesinden aldığı manevi eğitimin iyi olmasından kaynaklanıyor.annesinin forrest'ı okula aldırabilmek adına yaptığı fedakarlığı da unutmamak lazım.tam tersi bi biçimde kötülüklere maruz kalarak büyüyen jenny'nin seçimlerindeki yanlışlıkları ve hatalarını da görüyoruz.iyi eğitimin önemi iyi vurgulanmış kısacası.bunun yanısıra sporun bu tür bireyler ve onların topluma kazandırılması üzerindeki olumlu etkisini göstermesi de önemlidir.
Ton hanks'in oyunculuğuna da bi parantez açmak lazım.sanki hiç tom hanks olmamış da doğalı beri forrest gump'mışcasına gerçekçi oynamış.tebrik etmek lazım.
Savaşta Bacaklarını kaybeden teğmenin umudunu kaybettiği anda yükselişe geçip eskisinden de mutlu olması üzerinden de "umudunu kaybetme", "zifiri karanlıktan sonra doğar güneş" vb. mesajlar verilmiş.
Belki de çok fazla ciddiye aldım ama Film gerçekten çok büyük bi hayal gücünün ürünü, takdir etmek lazım.gerçekliğin içine fazla gömülmüş insanların ufkunu açacak, onlara umut verecek cinsten.etkileyici.
