eğer yarı- başkanlık ya da başkanlık sistemi öngörülüyor ve bu yüzden cumhurbaşkanını halk seçecekse bu parlamenter sistemin dışına çıkmak demektir. yani mevcut sitemi kaldırıp yerine başkanlık sistemini getirmek gerekir. bu tartışılabilir. ama bunun için yargı daha bağımsız ve daha güçlü olabilmeli, gerektiğinde bu adam tehlikeli değiştirin diyebilmelidir. uygulanan ülkelerde yargı bunu daha önce diyebilmiştir.
evet türkiye'de diyemeyecek oluşu sadece bir öngörüdür. ama eğer ülke başkanlık sistemine götürülmek isteniyorsa bunun ilk adımı cumhurbaşkanını halkın seçmesini sağlamak değildir.
eğer cumhurbaşkanını halkın seçmesi böyle bir amacın ilk adımı değil de "meclis 367 nedeniyle cumhurbaşkanını seçemiyor o yüzden böyle bir çözüm bulduk" çıkmazı ise bu bulunan çözüm sadece ve sadece çözümsüzlüktür.
yalnızca atama, yasa kabulu ve resepsiyon düzenleme gibi yetkileri bulunan bir cumhurbaşkanını halkın seçmesi sadece ve sadece gülünçtür.
buna "işte demokrasi", " egemenlik kayıtsız şartsız milletindir" gibi söylemlerle destek veren kişilerin de o kelimelerin anlamlarını, içerdiklerini incelemeleri gerektiğini düşünüyorum. populist söylemlerin ardına takılıp evet-hayır denemeyecek kadar ciddi bir durum olan bu oylama bir evet- hayır yarışması değildir.
kendi adıma mevcut parlamenter sistem devam ettiği sürece, herhangi bir yetkisi bulunmayan ve herhangi bir vaadde bulunamayacak olan cumhurbaşkanını halkın seçmesine gidip hayırı basıcam ve bundan sonraki mevcut sistemle devam edecek olan hiçbir cumhurbaşkanlığı oylamasına katılmıycam. ve evime gidip akıl sağlığıma bir kez daha şükredip uyuycam.
