ne yalan soyliyim, katilmadan edemedigim ifadedir.
gercek su ki, hic kimsenin kimseyi cekecek dermani yok bu zamanda. bu sebepledir ki, insanlar kendilerini iyi hissettiren insanlarla birlikte olma cabasi icerisinde.
zaten is guc sehir hayatinin stresi derken herkes bunaliyor ve kendisini iyi hissettiren biri ile gorusmek elbette iyi gelecektir. ego tatmininden ziyade sevgi ihyacidir belki sevgililigin temeli.
he bi de soyle dusunmek lazim, hangimiz egomuzun canina okuyan biri ile iliski yasariz ki? ya da kim bize katlanir, nereye kadar katlanir egosunu yikarsak adamin?
