anne baba işten çocuk okuldan gelir. ev buz gibidir. baba hemen dibi kül dolu kovayı alarak bodruma gider. dibine itinayla kömürleri yerleştirir, ardından üzerine odunları dizer. sonra çabuk yanması için özel olarak aldığı üstübü denen yağlı bezi üzerine koyarak getirip sobanın içine bırakıp yakar bir güzel.
o ilk anlarda sobadan gelen "pat pat pat'' sesi muazzamdır. alev alır bir güzel. odanın içi sımsıcak oluverir. cefakar anneniz yemek hazırlamak için işten gelip yorgun argın buz gibi mutfağa gider akabinde. çünkü sobalı evde sadece bir oda ısınabilir.
soğuk ama mutlu günlerdi. şimdi her şeyimiz var çok şükür ama allah şahit o günlerin binde biri kadar mutlu değiliz.
