platonikse siktir edin, elbet zordur ama onu geçelim. emek verip, ortada bir şey yokken terk edilmek ve tabi emek varsa sevgide vardır, işte bunu unutmak veya buna tavsiye bulmak zordur. özellikle ilk 1 ay çok şiddetli geçer, tabi yalnız kalıyor ve arkadaşların yoksa veya arkadaşların ''siktir et sana kız mı/erkek mi yok'' diye teselli de bulunduklarını sanıyorlarsa, 1 ay boku hatta boktan fazlasını yemişsin demektir. hala içinden plan yapmak, umutla bir şeylerin olmasını bekleme aşamasının bir zamanı yoktur, belki 1 yıl sonra yeni sevgiline oral seks yaparken bile aklına planlar, hayaller gelebilir. her ayrılığın acısı farklıdır ancak ortada bir sebep yok ve iki tarafın da kısmen emekleri varken ''soğudum'' sebebi baz alınarak yapılan ayrılık acısı, öldürmez süründürür. öldürmeyen acı güçlendirir mi? orası tartışılır, ancak ''böyle güçlendiren acının amına koyayım, ben zaten farklı şekiller de güçlenebilirdim'' diye de düşünür insan. sonuç olarak bu konu hakkında, tezler yazılabilir, kitaplar, hikayeler yazılabilir, milyonlarca insanlar, milyonlarca hikayeler vardır elbette, ama bu acının bir ilacı veya yok etme yöntemi yoktur, yine klasik olacak, zaman maalesef o zor zaman...
