resmin bütününe baktığımda saygı duyamadığım toplumsal hezeyandır. hayatları boyunca gerçek hiçbir mücadeleyle karşılaşmamış yetişkin ergenlerin, savaşma güdülerini call of duty'den, başlarına hiçbir şey gelmeyeceğinden emin oldukları kitlesel anarşiye yönlendirmeleri olarak görüyorum ben bunu.
sosyalistim diye takılıp geziye destek verenlere bakıyorsun; sanatçılar (konser başına yüz binlerce lira para kazanan) , dizi oyuncuları (bölüm başına on binlerce lira kazanan) vs. ne kadar samimi olabilirler ki?
insanımız ekmek derdinde, yaşama mücadelesinde. bizim şımarık ünlülerimize bakıyorsun, istedikleri kadar para kazanıyorlar, istedikleri kadın/erkekle birlikte oluyorlar. hayatlarındaki heyecan o kadar azalmış ki artık esrar, eroin bunlara sarıyorlar veya homoseksüel ilişkilere yöneliyorlar. gezi olayları da bir heyecandı bizim kaymak tabaka için.
olan maddi-manevi devlete, öldürülen gariban evlatlara oldu. ruhları şad olsun.
