ortalama okuyucunun kaldırabileceğinin üzerinde bir romandan ortalama izleyicinin kaldrabileceğinin üzerinde bir film üretmek.. ancak romanın derdinin Yeniçağ civarlarında yaşanan, sıradışı özelliklere sahip bir seri katilin yaşam öyküsü olduğunu zannetmiyorum.
Hikaye insanın içindeki iktidar duygusunun, bu sefer olağanüstü koku alma özelliklerine sahip bir insanın üzerinde gelişmesini anlatıyor bence..
Grenouille'i satan herkesin (madam gaillard, grimal,guiseppe baldini) acı sonla biten yaşamı bize onda farklı giden bir şeyler olduğunu gösterir. Bu kokmayan adam her şeyin kokusunu alarak her şeye hakim olmak isterken en sonunda insanın da kokusunu yaparak insan ırkına da hakim olmak istiyor. Bu amacına ulaşıpta 'insanlığın kokusunu' yapınca herkesi kontrol altına alıyor. Ama iktidarın en üst basamağına ulaşınca gideceğin tek yer aşağısıdır. O da kokuyu kendi üstüne döküyor ve kendini parçalattırıyor.
Dışardan ne olduğu konusunda en ufak bir fikir bile vermeyen ürkek, titrek,hassas ve şaşkın psikopatımız grenouille,ben whishaw tarafından çok başarılı canlandırıldı. dustin hoffman ve alan rickman gibi tecrübeli oyuncuların da desteğiyle sıkmadan akıp giden bir film ama bence.. böylesi bir romanı filme uyarlamak daima zor olur. Psikolojik ayrıntıları betimlemek için bir dış sese ihtiyaç duyuluyor ki (Brecht'yen estetik) bu da filmi masal anlatılıyormuş havasına sokuyor. gene de yönetmenin iyi bir iş çıkardığı söylenmeli.
