küçük amcamla aramızda çok fazla yaş farkı yok, 6 yaş falan var. çocukluğumdan, oldukça küçük zamanlarımdan aklıma kazınmış bir anım var onunla ilgili.
şimdi ben küçükken babaannemle evimiz çok yakındı, ben sık sık gidip onda kalırdım, henüz okula gitmiyorum. küçük amcam da ilkokula gidiyor, mavi önlük falan... bir sabah uyandık, kahvaltı yapacağız. amca, babaanne ve ben, üçümüz varız sadece. kahvaltı sofrasının olmazsa olmazı yumurtalar rafadan, katı demeden masada yerini almış. babaannem çayları koyarken haylaz küçük amcam (evet çocukken gerçekten çok haylazdı) eline yumurta almış, oynuyor. oynarken, oynarken bu salak yumurtayı bir sıkıverdi, rafadan yumurta her yere fışkırdı! babaannemin o sinirle amcama bağırışını ve dövmek için kovalayışını, amcamın o aptal ve şaşkın surat ifadesini halen unutamıyorum... işin en fena yanı o an olayın komikliğine gülmemek için kendimi çatlarcasına sıkmamdı zira gülseydim bir dayak da ben yerdim babaannemden.
