anne-baba sevgisinden ayrı olarak bir insanı sevgili yerine koyup sevmektir. hiçbir zaman sevgili olmasa da o kişi hep sevenin sevgilisidir, başka birinin yanında olsa da farketmez seven kişi sevmeye devam eder hem de karşılığında sevgi beklemeden. 1 sene geçer aradan sevgide hiçbir azalma yoktur, 1 sene daha geçer daha da bağlanılır ve 1 sene daha geçer ki o artık vazgeçilmez olduğunu kanıtlar. ne kadar saçma gelse de sevilebilecek başka birinin varlığını bilecek bilinç kişiye gelene kadar sever, sever, sever... tam unutmaya yüz tutmuşken bir rüya tekrar hatırlatır sanki ilk günkü gibi belki de daha fazla bağlanılır. halbuki beraber geçirilen zaman birkaç haftadan ibarettir ama yıllarca kişinin yanında görmek istediği, sevmek istediği odur, vazgeçemez. bir ürperti duyduğunda aklına o gelir, rüzgar esse burnuna o kişinin kokusu gelir, birinin elini tutmaya kalksa onun yüzü gelir akla, etrafındaki herkes o olur bir anda...
illettir aslında bu şekli, yapıştı mı bırakmaz insanı kolay kolay.. genelde üzer hatta hayatta üzülünmesi gereken çok daha önemli değerlerin olduğunu bile bile üzer.. bu da insana pişmanlık duygusunu tattırır.
