her yazarın isyan ettiği bir an vardır.
öyle bir andır ki kimseyi tanıyamazsınız.
kendi kuyunuzu kendi öz benliğinizle kazarsınız.
birilerine ihtiyacınız vardır ama aslında hiç kimseden yardım istemiyorsunuzdur.
bu durumda isyan size kalır.
ve kendi kavganız olur.
kendinizle kavga edin.
kendiniz suçlayın.
aşağılık kompleksine bürünün.
elbette ki sizin gibi yüzlercesi olacaktır.
ya da kimse olmayacaktır.
tek başınıza bir mezarlıkta ölü olarak kalmayı tercih edin.
