asıl arapça ibadet caiz değildir.
tanrıya bir istekte bulunuyorsun ne istekte bulunduğunu bile bilmiyorsun.
oryantel müzik çalıyor ezan sesiyle insanlar dans ediyor sanıyorsun her arapça yazan şeyi dua sanıp öpüp başına koyabiliyorsun.
kuranda geçiyor diye bir ismi çocuğuna veriyorsun o ismin aslında kötü bir şeyi ima ettiğinden bile habersizin.
ki kuranda arapça olacak diye bir emir yok.
yol gösterici kitaplar hep bozuk iyice cozutmuş toplumlarda ortaya çıkmıştır türk toplumunun ihtiiyacı bile yoktu oysa ki.
zaten düzenli adaletli kadınına saygılı bir toplumdu.
yani yol göstericiler ihtiyacı olana var ihtiyacı olmayan yol göstericiye ihtiyaç duymadanda insan olabilmeyi beceriyor.
bizde gök tanrı inancı hep vardı. ki bu islamdan daha güzel bir inançtı.
kadına daha saygılı doğaya daha saygılı hayvana daha saygılı bir toplumduk.
sonra kadını kapatmak çok eşlilik bize araplar ve onların inançlarıyla taşındı.
