Hep bi ablam olsun istedim. Bu belki de hem kardeşimle paylaşamayacağım kadar olgunlukta, hem de anneme anlatamayacağım derecede saçmalıkta idi. Uzaktan akraba da olsa benden yaşça büyük kızlara pek tabi 'abla' dedim, ama bazısına benden büyük olduğu için değil, gerçekten sevip saydığım için.
Bir kardeşim var ve onu çok seviyorum. Ama onun haricinde de bir ablam olsun hep istedim. Üniversitede gece arayıp ağlayabileceğim, canımı yakan şeyleri anlatıp teselli duyabileceğim, Hatta yeri gelip para isteyip, yeri geldiğinde küçük çocuğun muzurluğunu yaparak ona kazık atabileceğim.
Eyyyy gidi Olmayan ablam, ben seni çok seviyorum.
Yeri geldiğinde annenden daha fazlasını paylaşabileceğin evin büyük kızının özellikleridir. Hele bir de erkek çocuğunun ablası oldu mu başka bir güzel olur.
