elmira tarzı bir tiny toon karakteri sergiliyorsanız ölmüyorsa da öldürmek lazım ki, acı çekmsin hayvan...
Efendim ben hayvan besledim. Hayvan hayvan besler mi? Neden beslemesin?
Küçüküdüm. Maltepe de böyle bahçe içinde efendim, 2,5 katlı şipşirin bir evimiz vardı. Hemide Zümrütevler mah. gül sok.* no:2deydi...
Ev bahçeli olduğundan babam tavuklar almıştı ve tabiki horoz Tabi bu işleri bilmediğinden o kadar tavuk. Anca hafta da 1 yumurta verirdi. Sıcacık yumurtayı da içmesi çok zevkliydi canııımmm.
Babam bu duruma çare olaraktan civcivkene aldı tavukları. Hepsi horoz çıktı tabi. Biz anlamıyoz ama, eski horoz çok iyi anlıyo yeminlen. Neyse ikinci posta oldu. Ama bu posta zayıf ve çelimsizdi hepsi öldü. Bir tanesi kaldı. O bir tanesi de ölmesin diye sabaha kadar uyumadan dua ettim ve ağladım. Sabah olunca ciklemeleri devam ediyodu. Ölmeyeceğine inançla okula gittim. Geldiğimde o da ölmüştü. Herkesin kedi köğeğine ağladığı kadar ben miniş civcivime ağlamıştım.
daha dün bir yumurtadan
ve sonra kuluçkadan
çıktı sarı civcivlerim
böyle bir şiirim vardı. hatırlamıyorum şimdik...
Sonracıma beni en çok üzenlerden biri. Ortaokulda behçetkemal çağlar lisesinde okudum bir süre. Okul hayatımın tek teşekkürnamesini aldığım yer. Kızlarla Baltalimanndan Rumeli hisarına yürüyorduk. * sahil kısmında boş bir arsa da yol yüksek de olduğunda tırmanıp kaçamayan bir kuçu inlemesi duyduk. Hemen yoln karşısına geçtik. Ben erkek olarak arsaya indim ve çiko kuçuyu alıp yukarı çıkardım. sevdik filan. Ama peşimizden ayrılmıyor. Yahu diyoruz tamam özgüsün sadece kurtardık biz seni. git . gitmem diyor...
tabi biz yolun karşısına geçtik. Gelmesin peşimizden diye bu da peşimizden karşıya geçti bir otobüs az daha çarpıyordu. O kadar da tatlıki hani tekmem filan atalım da gelmesin peşimizden de diyemiyoruz. Tekrar yolun karşısına geçtik ama, o geçemedi hızla gelen bir araba ona çarptı. Hemen kenara taşıdık, ağzından kan geldi ve öldü. Ağladık tabi. Bizim yüzümüzden öldü çünkü. Bazen olaylara müdahele etmemek mi gerekiyor acaba???
Ertesi gün otobüs tam olay mahainden geçiyordu. Tam kapı kapanırken aradan aşağı atladım. Ne serseri demişlerdir arkamdan ama, asında köpeği bir kez daha görmek istedim. Nafile orada bırakırlar mı? Toprak üzerindei kahverengiye çalmış uçuk kan izinden başka hiç bir şey göremedim.
Bu ikisi beni çok etkilemiştir. Diğerleri de etkiledi...
Bir de geçen gün. işe giderken yavru bir kedi karşıya geçmeye çalışıyordu. Arkada oturan miniş kızla ben gördük. Eziliyordu az kalsın ama kurtuldu. Hızla gittiğimiz için gerisini göremedim. Kızcağız bir çığlık attı ben sessiz bir ahhh dedim. Kalbim öyle attı ki, kendime gekene kadar anam ağladı. Minnacıktı yahu.
Çok mu gelişiyor insanoğlu. Daha iyi şartlar mı bunlar? Bilgisayar olmasa ama eski zamanlardaki gibi sevgi olsa... hangisi iyi ki???
