mudanya'ya gitmek gibidir. önce o dik yokuşu tırmanırsınız, ayağınız gazda, araç biraz zorlanır, motor sesini duyarsınız. aşkı bulamayacağınızı anladığınız an tam o yokuşun en uç noktasına ulaşmak gibidir. ayağınızı gazdan çekersiniz, araç kendiliğinden son sürat aşağıya kadar iner. hiçbir çaba sarfetmenize gerek kalmaz. sadece içiniz azıcık garip olur. ama o da geçicidir. sonrası ne mi, düzlük, dar sokaklar, kalabalıklar içinde yalnızlık. öyle işte.
